Nusa Lembongan

Vanochtend weer vroeg op, en de opgaande zon gezien. Erg mooi, een mistdeken boven de zee waar de felgeleurde boten in liggen. Om 6:30 zit ik al buiten te lezen, en het is al lekker warm. Na het ontbijt gaan char, pep en ik op de brommer op pad. (Fabiënne durft niet…) Kijken of we nog kunnen gaan duiken. De tocht naar het dorp is toch wel lang en langzaam, want die twee vinden het nogal spannend. Twee duikverenigingen bezocht en gewapend met het standaard tarief gaan we weer richting Tamarind Beach. We missen ergens een afslag en komen er achter dat we niet de goede weg hebben gekozen. We zie interessante borden onderweg en volgen die dan maar. Dan komen we bij een hangbrug naar een ander eiland. Net breed genoeg voor de scooter dus knallen we er overheen. Pepijn heeft al 6 keer gezegd dat hij naar huis wil als de losse planken onder de wielen door denderen. Maar dat mag de pret niet drukken, we gaan nog even door. Ook hier is de weg erg lang en we besluiten maar om te keren. Weer over de brug en we vinden de juiste weg naar huis terug. De kinderen vragen zich af of fabs en mam niet ongerust zijn maar ik denk van niet! Beide vast diep in hun boek of e-reader…

En dat was ook zo. Pepijn mag ook even op de scooter en die gaat er beheerst mee om. Geslaagd voor de eerste les en denkt dan al met char alleen op de scooter rond te mogen rijden. Helaas, nog 9 jaar wachten!

We besluiten vrijdag nog te gaan duiken en na de lunch vinden we op het strandje drie peddelboards, van die surfplanken waarop je kunt zitten en roeien. Eerst gaan we met twee planken op stap en gaan pep en char samen op 1 plank. Dat gaat buitengewoon goed dus we gaan terug voor de derde plank. Ieder voor zich! Samen verkennen we de baai en vinden we een grote grot. Dat blijkt een deel van een restaurant te zijn geweest en we vinden een donkere tunnel met een spiraaltrap helemaal tot bovenop de rots. Na enig aarzelen van mijn kant vindt char het een goed idee om boven te gaan kijken. Dus we gaan naar boven. We komen uit bij een ander bungalow gebeuren en zien een fraai uitzicht. Terug bij fabs en mams wordt fabienne ook gevraagd om het een keer te proberen. En ze gaat met Pepijn mee! Maar al snel is ze weer terug want een enorme zeespin met vijf poten zat naast haar bootje. Dat vind Pepijn nogal flauw, want het is trouwens een onschuldig zeesterretje. Vind Pepijn. Zijn grote zus denkt daar anders over. De rest van de middag wordt ze daar door ons nog flink mee gepest dat weet ze maar nauwlijks te waarderen… ‘s Avonds eten we bij een tentje verderop en laten we ons verleiden om morgen nog eens te gaan snorkelen. Het zal de laatste keer worden dat het nog kan hier en waarschijnlijk zal het nog heel wat jaren duren voordat we weer zo mooi kunnen snorkelen. Dat kan onze kinderen niet zoveel schelen, maar ze gaan toch wel mee. Morgen eerst weer met de bootjes varen en ‘s middags snorkelen. Het lijkt wel vakantie!

Nusa Lembongan

We zijn op tijd wakker en worden naar de stad gebracht. Van daaruit gaan we met een bus naar de boot die ons naar Nusa Lembongan gaat brengen. In de bus hebben we weer wilde ideeen over welke business we hier kunnen beginnen en de huizen kosten hier ook niet veel. Hmmm, hoe zou dat zijn altijd in de tropen wonen? Voorlopig hebben de kinderen er geen zin in, totdat ik iedereen een brommer beloof. Fabs trapt er niet in. In de haven kopen we nog een paar ballen en opblaasdofijnen en gaan we in een volgepakte boot op reis. Fabs voelt zich al snel ziek, ik even later ook, charlotte kijkt onverstoort een film op haar iphone en Pepijn en Marjolein kijken mee. Marjolein voelt zich dan al na twee seconden misselijk, en Pepijn pas na een kwartier. Charlotte heeft tot het einde nergens last van! Die wordt nog eens piloot of astronaut denken we. Dit was overigens de langzame boot maar toch kunnen we er slecht tegen. Op het eiland hebben we weer een natte landing en worden we geholpen door een paar mannen die ons naar hun scooters leiden. Hier geen paard en wagen maar brommers! Op drie brommers gaan we op pad. En het blijkt een flink eind te zijn over een behoorlijk slechte weg. Ik zit met pepijn op dezelfde scooter en hij klept aan een stuk door. Dat doet ie als ie nerveus is merken we en hij maakt zich zorgen om de bochten. Hij is ervan overtuigd dat auto’s niet over de kop kunnen maar deze scooter wel. Vrachtwagens ook zegt ie. Ik vertel dat ik het niet eng vind want heb zelf jaren zo’s ding gehad. Daar vindt hij geen steun aan. Fabs vind het niks maar zit met char op dezelfde scooter en die vind het fantastisch! Zeker als je zelf zou sturen…

Op het eerste gezicht ziet het er niet zo fantastisch uit op Tamarind beach Bungalows maar na het zien van de kamers vinden we het een stuk beter! We hebben twee grote huizen met een enorme badkamer en dat ziet er heel fraai uit. Van schrik pak ik gelijk de twee rugzakken van ons uit en stop het netjes in de kast want je mag de sfeer niet bederven met je rotzooi…. We hebben al meteen een goede en lekkere lunch hier en het zwembad is prima. Dus we gaan ons hier vermaken en op de toekomst bezinnen…

Charlotte schrijft:

We dachten even een brommertje huren om wat boodschappen doen.Ik mocht ook even sturen in het begin ging het heel goed en daarna ging het een beetje mis. Ik reed tegen een muurtje en nu hebben ik en Henk een wond.

Later wil ik ook een motor.

Het verhaal van char hierboven spreekt boekdelen. Die muur stond daar echt helemaal verkeerd. Char moest eigenlijk het gas loslaten maar in haar reactie draaide ze het nog wat verder open en dat leidde tot een klein ongeval. Niets aan de hand verder hoor, weer een ervaring rijker! Vanavond eten we bij de buren en gaan we weer vroeg naar bed…

Ubud

Gisteren was de pijn in onze oren een stuk minder en gaan we op pad en de stad in. We worden afgezet voor het plaatselijke paleis en gaan na de eerste cappucino de markt op. Daar koopt Pepijn een gitaar en wij wat cadeautjes voor de mensen die ons steunen tijdens deze reis… Daarna wandelen we naar het apenbos, dat wel een beetje ver weg blijkt te zijn. Daar aangekomen zijn we ineens weer helemaal wakker want de apen zijn hier wel heel erg brutaal. We hebben wat bananen gekocht en van de schrik laten char en pep het al rap uit de handen vallen. Met enige moeite komen we door het randje van het bos en de meiden verlaten al snel het pad want de opdringerige apen wordt hen toch te veel. Pepijn en ik blijven uiteraard en gewapend met een nieuwe tros bananen gaan we weer het pad op. Het lukt ons nu om wat langer met de bananen bezig te zijn en we leren de apen van ons af te houden door terug te grommen. Dat lijkt ze wel te intimideren. De meiden lopen aan de buitenkant van het bos ons weer tegemoet…

‘s Middags halen we nog even een vis spa: de doctor fish knabbelen de dode huid van onze voeten af. Weer terug in het hotel nog even druppelen en de pijn is weer in volle hevigheid terug. Gelukkig hebben we een hele goede huisarts die in zijn weisheid had besloten voor ons allemaal antibiotica mee te geven voor het geval dat (je bijvoorbeeld oorpijn hebt) en die gaan char en ik dan maar slikken. Dat lijkt als snel te werken. ‘s Avonds eten we in een restaurant en gaan we weer op tijd naar bed. Charlotte en Marjolein hebben een discussie over het eten en voor de afleiding leer ik Charlotte wat een variabele in een rekensom is. En dat snapt ze meteen. Morgen gaan we verder met wortels en kwadraten!

Vandaag moeten we bedenken wat we na Ubud gaan doen. We kijken naar Bali en Java, even is Bromo in beeld. Een hotel dicht bij de vulkaan en dan de berg op klinkt goed maar op de een of andere manier krijgen we geen warm gevoel bij de hotels op internet. De lonely planet is ook minder enthousiast over de streek dus wat nu? Inmiddels weet Charlotte wat de stelling van Pythagoras is, de wortel van 169 en dat er getallen onder de nul bestaan….

Ik stel voor om de laatste dagen voordat we weer naar de steden gaan nog een keer naar een tropisch eiland te gaan zoals Gili Air. Daar waren we achteraf gezien wel erg kort. Marjolein is voor en in een restaurant leggen we het voor aan de kids. Fabiënne is er gelijk voor te porren. Charlotte wil hier niet weg en Pepijn wil naar de vulkaan. Hmmmm. Intussen ontdek ik een eiland hier in de buurt, dan hoeven we niet zo lang te reizen en zitten we weer lekker aan zee waar we kunnen snorkelen en duiken. Ineens willen char en pep toch naar Gili air maar Nusa Lembongan wordt het! Marjolein regelt de rit bij het toeristenbureau en Fabs en Char krijgen een henna tatoeage. Vet chill! ‘s Middags even in het hotel een hotel op het nieuwe eiland vinden en ‘s avonds gaan we weer de stad in om een balinese dans in het paleis bij te wonen. We zijn benieuwd! Eerst gaan we uit eten en dan begint de voorstelling. De anderhalf durende voorstelling had voor ons in een half uur gepropt mogen worden. Wel mooi hoor, maar veel van hetzelfde! De foto’s komen binnenkort online en de video is in de maak. U ziet en hoort het dus nog wel, dan kunt u zelf de conclusie trekken!

De dag zit er weer op en we maken ons weer klaar voor de reis morgen. Gaan we toch weer een stuk verder van Nederland vandaan…

Vertrek naar Bali, op weg naar huis..

De pijn in mijn oren is er nog steeds maar lijkt aan 1 kant minder te zijn. Charlotte heeft nu ook last van 1 oor. Dus we druppelen allebei. Vandaag vliegen we naar Bali dus inpakken, nog even zwemmen en na een lunch bij de italiaan van gisteren (vandaag smaakt het een stuk minder goed) gaan we naar het vliegveld. De chauffeur grapt dat het een internationaal vliegveld is. Maar dat is niet zo hoor. Een strook asfalt en een aftans gebouwtje ervoor. Vier man zitten achter de te krappe incheckbali en vullen met de hand onze tickets in. Daarna gaan we naar de ‘ vertrekhal’ waar we eerst een bankje uitzoeken dat niet van ellende uit elkaar valt en gaan we weer eens wachten. Er hangt een leuk aanplakbiljet waarop wordt aangekondigt dat we ons geen zorgen hoeven te maken als het vliegtuig te laat is, of zelfs helemaal niet komt. We kunnen gewoon een prive vliegtuig huren! We kijken eerst maar eens of ons vliegtuig wel komt. En ondanks de niet zo beste reputatie van Merpati is het vliegtuig(je) er op tijd, en we vertrekken op tijd. We reizen voor het eerst weer in de richting van Nederland.We landen ook keurig op tijd op Bali dus dat gaat allemaal prima, de bagage is zo gevonden. Alleen Pepijn’s ‘awakenings’-zonnebril die hij van Alex heeft gekregen komt maar voor de helft terug. Die is gesneuveld in de strijd. De taxi die ons naar Ubud brengt is snel gevonden en we merken dat dit wel een international airport is, een heel end sjokken naar de auto! De rit duurt weer anderhalf uur want we zitten in de avondspits. Intussen krijgt Charlotte steeds meer last van haar oor, ik word er ook niet vrolijker van want de pijn is inderdaad vet irritant. Pepijn irriteert natuurlijk ook en Fabs kletst de oren van onze kop. ‘s Avonds bij het hotel zijn we aangenaam verrast door de grote kamers, de enorme bedden en de leuke opzet van het bungalow-dorpje. Even eten in het restaurant hier (weer erg goedkoop hier) en Marjolein stuurt me op tijd naar bed want ze vind dat ik te sjagerijnig ben. Dat zal dan wel. Nog maar weer eens druppelen en panadol en dan naar bed. En morgen weer vrolijk op….

Labuan Bajo duiken deel 4

Vandaag weer vroeg wakker want flink veel pijn aan beide oren. Kan ik dan wel gaan duiken? Ik sta vroeg op en de rest slaapt nog. Even checken of ik mijn oren kan ‘ equalizen’ en dat gaat wel en doet geen pijn. Met de juf overlegd en die zegt dat het een bekend euvel is: uitwendige ontsteking van de oren. Waarschijnlijk door het zwembad. In Nederland heb ik daar ook last van dus ik geloof het wel. Op de terugweg zullen we oordruppels halen en moet het morgen al beter zijn. We gaan wel voorzchting duiken want je weet maar nooit! Eerst weer een uur varen en dan doen we de twee duiken en dat gaat heel goed! Geen centje pijn onder water, vooral juist weer boven water. Weer veel gezien zoals clownvisjes (erg grappig, verdedigen hun anamone met veel energie), mooie schelpen, heel veel koraal, baracuda’s, onderwaterslakken, 1 rog en de anderen zien zelfs een haai maar die zie ik dan weer niet.

Ik ben geslaagd en dus een certified open water diver. Joepie! Terug in het hotel zie ik dat Marjolein zich ontzettend verveeld (nog steeds) en ik ga naar bed. Te veel pijn nondedju. Marjolein koopt Panadol en die werken heel goed. ‘ s Avonds gaan Marjolein en de kids naar een italiaans restautantje waar ze heel lekker hebben gegeten en ik kijk ondertussen maar weer eens naar ‘ finding nemo’ en herken veel meer! En ik eet nog even een tomatensoepje in het hotel. Deze doet ons denken aan de tomatensoep die oma Henny altijd maakt…..

Labuan Bajo duiken deel 3

Vandaag staan de kinderen als eerste op en wordt er ontbijt voor me geregeld door Charlotte, want ik heb om 8:30 alweer les. Marjolein kan eindelijk eens uitslapen en dat doet ze dan ook. De les gaat vlotjes en de theorie heb ik al gehaald. ‘s Middags nog even in het zwembad en dan gaan we morgen de laatste twee duiken maken en zit de cursus erop. De kinderen zijn zelf naar de waterspeelplaats gegaan maar dat was geen succes. Ze moeten verplicht een veel te groot zwemvest aan wat de vrijheid erg beperkt en er is geen drol te doen. Heel stom ook want ze hebben het niet zo op klanten; ‘s morgens al ontdekken ze dat als ze eenmaal betaald hebben er niet meer vanaf mogen zonder weer opnieuw te betalen.

Maar ‘s middags mogen de kinderen ook proberen te duiken in het bad. Fabs wil niet maar Pepijn en Charlotte gaan met de fles op de rug het water in en doen de eerste oefeningen. Pepijn is verkouden en heeft last van zijn oren en stopt er snel mee. Hij kan wel onder water zijn beademing uitnemen en weer in doen! Char durft dat niet maar die kan weer wel onder water frisbeeen! Dus dat was geslaagd. Marjolein verveelt zicht te pletter zegt ze maar die moet niet zo zeuren… Mooi hotel, fijn uitzicht en de kinderen vermaken zich prima. Ik ook trouwens… ‘ s Avonds lekker eten in The treehouse hier int dorp en we zijn het er over eens dat de Lonely planet veroudert is voor wat betreft prijzen. Dit vreet hard aan ons budget!

Morgen laatste dag en zaterdag weer op pad. Ik zag trouwens dat het in Scheveningen ook 27 graden is. Lekker hoor!

Duiken deel 2

Ik heb er zin in! Als eerste wakker en ik zet muziek op van ‘One-direction’ . Een of ander jongensbandje waar ik al te oud voor ben maar wat de amsterdamse bootvrienden wel al kenden! We zijn op tijd klaar en gaan met een bemo naar de haven. De boot ligt naast onze boot waarmee we hier zijn gekomen, en ziet er al een stuk beter uit! Een klein uurtje varen naar een pictoresque eilandje zoals er hier veel zijn en intussen bedenken we of en hoe we hier een bedrijf kunnen starten….

De eerste duik gaat erg goed. Opvallends dat het ontzettend druk is onder water! Heel veel leven en wij zwemmen er tussendoor. We zien al snel een schildpad verstopt tussen het koraal en hebben niet overdreven veel lucht verbruikt. De juf is tevreden! Tijdens de pauze gaan we even snorkelen met de kinderen en zien we een grote inktvis en heel veel andere beesten. De tweede duik is wat lastiger want er staat onverwachts een flinke stroming onder water. Het is lastig om op positie te blijven en ik bots tegen het koraal wat njatuurlijk niet zo mooi is! Maar goed, de eerste uitdaging hebben we achter de kiezen en de oefening vandaag is vooral voelen hoe het is om echt te duiken. We gaan tot 12 meter diep en de juf simuleert twee keer dat ze geen lucht meer heeft. Wij helpen haar uit de brand en dat gaat prima. Na de twee keer 45 minuten duik gaan we met de boot weer terug en hangen we rond het zwembad. Een erg geslaagde dag voor wat betreft het duiken! Moet ik alleen om 8:30u weer in de les voor dag drie in de duikcursus!

Morgen gaat Marjolein met de kinderen naar een waterspeelplaats twee stranden verderop. Opgeblazen glijbanen enzo en geen mens te zien. De toeristen moeten Labuanbajo nog ontdekken!

Duiken deel 1

We staan vroeg op (want nog gewend aan het ritme van de boot) en om 8:30 begint de les. Marjolein moet ook mee om de theorie op te frissen. We hebben prive les en een fantastisch uitzicht. Na de nodige theorie op de computer en invullen van testen mogen we het zwembad in. Voor de lunch gaat het nog wat onwennig en is vooral het af en opdoen van de duikbril onder water een probleem! Na de lunch kakken we behoorlijk in en moeten weer verder met de theorie. Met gepaste tegenzin (ik heb toch vakantie?) gaan we weer aan de slag en later weer in het zwembad gaat het stukken beter! We frisbeeen onder water en kunnen blijven zweven in 1,5 meter diep water (de kenner weet dat dit best lastig is…). De duikbril af en opdoen is nu een makkie! Morgen gaan we de zee op, en de kinderen mogen mee. De boot ziet er op de foto al een stuk beter uit dan onze andere boot, dus dat belooft veel goeds. De duikinstructeurs zijn Duitsers dus ik verwacht dan ook duitse grundlichkeit van de boot! ‘ s Avonds eten we weer in de stad en leren dat we er gewoon naar toe kunnen lopen en tik ik dit verhaal. Morgen gaan we al om 7:45u op pad, dus vroeg uit de veren en de onderwaterwereld ontdekken!