Vanochtend weer vroeg op, en de opgaande zon gezien. Erg mooi, een mistdeken boven de zee waar de felgeleurde boten in liggen. Om 6:30 zit ik al buiten te lezen, en het is al lekker warm. Na het ontbijt gaan char, pep en ik op de brommer op pad. (Fabiënne durft niet…) Kijken of we nog kunnen gaan duiken. De tocht naar het dorp is toch wel lang en langzaam, want die twee vinden het nogal spannend. Twee duikverenigingen bezocht en gewapend met het standaard tarief gaan we weer richting Tamarind Beach. We missen ergens een afslag en komen er achter dat we niet de goede weg hebben gekozen. We zie interessante borden onderweg en volgen die dan maar. Dan komen we bij een hangbrug naar een ander eiland. Net breed genoeg voor de scooter dus knallen we er overheen. Pepijn heeft al 6 keer gezegd dat hij naar huis wil als de losse planken onder de wielen door denderen. Maar dat mag de pret niet drukken, we gaan nog even door. Ook hier is de weg erg lang en we besluiten maar om te keren. Weer over de brug en we vinden de juiste weg naar huis terug. De kinderen vragen zich af of fabs en mam niet ongerust zijn maar ik denk van niet! Beide vast diep in hun boek of e-reader…

En dat was ook zo. Pepijn mag ook even op de scooter en die gaat er beheerst mee om. Geslaagd voor de eerste les en denkt dan al met char alleen op de scooter rond te mogen rijden. Helaas, nog 9 jaar wachten!

We besluiten vrijdag nog te gaan duiken en na de lunch vinden we op het strandje drie peddelboards, van die surfplanken waarop je kunt zitten en roeien. Eerst gaan we met twee planken op stap en gaan pep en char samen op 1 plank. Dat gaat buitengewoon goed dus we gaan terug voor de derde plank. Ieder voor zich! Samen verkennen we de baai en vinden we een grote grot. Dat blijkt een deel van een restaurant te zijn geweest en we vinden een donkere tunnel met een spiraaltrap helemaal tot bovenop de rots. Na enig aarzelen van mijn kant vindt char het een goed idee om boven te gaan kijken. Dus we gaan naar boven. We komen uit bij een ander bungalow gebeuren en zien een fraai uitzicht. Terug bij fabs en mams wordt fabienne ook gevraagd om het een keer te proberen. En ze gaat met Pepijn mee! Maar al snel is ze weer terug want een enorme zeespin met vijf poten zat naast haar bootje. Dat vind Pepijn nogal flauw, want het is trouwens een onschuldig zeesterretje. Vind Pepijn. Zijn grote zus denkt daar anders over. De rest van de middag wordt ze daar door ons nog flink mee gepest dat weet ze maar nauwlijks te waarderen… ‘s Avonds eten we bij een tentje verderop en laten we ons verleiden om morgen nog eens te gaan snorkelen. Het zal de laatste keer worden dat het nog kan hier en waarschijnlijk zal het nog heel wat jaren duren voordat we weer zo mooi kunnen snorkelen. Dat kan onze kinderen niet zoveel schelen, maar ze gaan toch wel mee. Morgen eerst weer met de bootjes varen en ‘s middags snorkelen. Het lijkt wel vakantie!