Bintang Flores hotel
Vandaag lekker bijkomen aan het zwembad en genieten van het uitzicht en de mooie tuin. We hebben een family meeting want we moeten besluiten wat we gaan doen. De opties zijn Sulawesi of naar Bali. Sulawesi is weer een heel nieuw avontuur met bijzondere cultuur en natuur waar we de volle twee weken voor nodig hebben. (de laatste week zijn voor Yogyakarta en Jakarta). Bali is toegankelijker en een stuk kleiner, meet bevolkt door toeristen en daardoor minder avontuur maar wel net zo leuk. De meningen zijn verdeeld maar het zal duidelijk worden als ik ga kiezen voor een duikcursus. De duikschool waar marjolein het heeft geleerd zit hier in de buurt en in het hotel zit ook een duikschool. Dat zou wel betekenen dat we hier in Labuanbajo nog 4 nachten moeten blijven, en dat de keuze automatisch Bali wordt. Sommige hopen dat ik ga duiken. En Marjolein zal dan ook gelijk een opfriscursus doen. Dus op zoek op internet naar prijzen voor het duiken en naar hotelprijzen. Want dit is toch wel een redelijk duur hotel. Na wat onderzoek blijken beide hotels naast deze goedkoper te zijn. En even later hoor ik dat het van dezelfde chineese eigenaar is. Na wat gepuzzel en afdingen in dit hotel kies ik voor les in het hotel en behouden we de kamer voor een wat beter tarief. ‘s Avonds gaan we de stad in met een lokale taxi (Bemo) met knetterharde Eminem muziek en merken we dat de stad eigenlijk een dorpje is. Gelukkig worden we hier weer gewoon gefotografeerd. Dat waren we alweer bijna vergeten! Labuanbajo is 1 weg met her en der een restaurant en veel kleine winkels. Da’ s weer eens wat anders dan het drukke Kuta beach! We eten in ‘ De Lounge’ (our pick in lonely planet) en gaan daarna voldaan naar bed. We zullen dus zaterdag naar Denpasar terug vliegen en ergens op Bali weer een hotel zoeken.
De laatste boot dag en Labuan Bajo
We slapen erg goed en de volgende dag gaan we weer vroeg op pad (05:00u) naar het volgende eiland (Rinja) waar we ook weer komodo varanen gaan zien. Ook daar hebben we beet en zien we er weer vijf, gaan voor de laatste keer snorkelen bij een tropisch eiland met zeer helder water en varen Labuan Bajo binnen. Na het verzamelen van de nodige contact gegevens gaat het gezelschap uit elkaar en wij worden al snel gevonden door Johannes. Op zijn busje staat Bintang Flores Hotel en vier sterren en na een korte lunch gaan we samen daar naar toe. Pepijn raakt ondertussen weer een slipper kwijt. Hoe is het mogelijk……
Het hotel voldoet zeer wel, mooie kamer die we wel moeten delen met de kinderen en een echte douche! Een hele mooie tuin met zwembad, een prive strand en internet! Maar al met al mogen we concluderen dat de bootreis geslaagd is. Zeker een bijzondere ervaring rijker!
De boot dag drie
In de ochtend wordt het even weer heftiger en zo rond het ontbijt is het weer redelijk normaal. De kok en tevens tolk belooft dat het niet meer zo wild wordt omdat we nu alleen maar tussen eilanden varen. Hij verteld ook dat we in Labuan Bajo zelf een hotel moeten zoeken en betalen. Je mag op de boot blijven maar dat is op eigen risico. Wij zijn er klaar mee. We zoeken op komodo nieuw transport die ons in een keer naar Labuan Bajo brengt. Char en Pep vinden het overigens wel prima zo….
De kok houdt vol dat het echt beter wordt en hij krijgt gelijk. We gaan weer snorkelen, Pepijn en ik klimmen (op blote voeten) op een hoge berg en hebben fantastisch uitzicht over de zee en de eilanden. Daarna gaan we naar een strand dat rood hoort te zijn (maar dat eigenlijk alleen ‘s avonds is als de zon laag staat) en we zien varanen op Komodo. Wat ook bijzonder schijnt te zijn. De zee is erg vlak en de rit is goed. We vragen nog wel op komodo of er transport is direct naar Labuan Bajo maar de prijs is enorm. En het gaat zo goed dat we besluiten te blijven. De andere gasten op de boot zijn daar ook blij om! We krijgen overigens veel complimenten over onze kinderen, het gaat allemaal zo makkelijk vind men en dat is ook zo. Ze doen het erg goed! En onze puber waardeert inmiddels een verse boterham met jonge Beemster kaas zoveel meer!
‘ s Avonds mogen Char en Pep vissen en ze vangen niets behalve wat koraal, we hebben het erg gezellig op de boot en Alex (de grote ouwehoer van de hollandse vriendengroep) nodigt onze kinderen uit om na de vakantie met hen naar Artis te gaan. Dan kan Fabienne op school zeggen dat ze met haar oudere Amterdamse vrienden op stap is geweest. Dat is echt fucking chill! En Fabie krijgt van Merel nog flink wat tips voor haar eerste middelbare school dagen. Dus die is ook tevreden! We blijven voor anker liggen, Fabienne speelt de dj want haar iphone staat in de muziekspeler en het bier is te snel op want iemand heeft gepikt en zelfs ik drink bier. Toch wel lekker als je geen andere keus hebt….
De boot dag twee
Vandaag gaan we een waterval bekijken (heb ik dat niet eerder gezien ergens in de Dordogne?) en snorkelen we wat, we leren dat we moeten betalen om een foto te mogen maken op Moyo. Daar gaan we snorkelen en zwemmen we in een vulkaankrater. Dat is wel bijzonder! De hele dag eten we erg vroeg voor ons doen en de zee wordt steeds heftiger. Al een aantal mensen zijn flink aan het spugen na het eten. De sfeer is niet bepaald vrolijk en we gaan met de kippen op stok en liggen er dus al vroeg in. Op de boot gaat geen lamp aan omdat de kapitein goed zicht moet hebben. De boot helt gevaarlijk over en we maken ons best wel zorgen. Pepijn en Char hebben nergens last van! Die gaan liggen en slapen als een blok. Om 9 uur ga ik vragen hoe laat we de haven in gaan en ik krijg te horen dat we helemaal de haven niet ingaan! We varen verder tot aan Komodo en gaan de hele nacht door. Nog twee uur wilde zee wordt er belooft en we hebben geen keus. We zitten letterlijk allemaal in hetzelfde schuitje. Terug naar bed word ik er ook misselijk van dus maar snel gaan liggen. Wij hebben als enig uitzicht op de indrukwekkende sterrenhemel en dat geeft enige houvast. Maar daardoor zien we ook hoe ver we overhellen! Ik heb enkele keren gedacht dat we om zouden kieperen, noodplannen waren al klaar in mijn hoofd maar dat zou echt foute boel zijn. Ik houd mezelf maar voor dat wanneer de motor het blijft doen, dan is het nog okee (Discover channel tip) en voor het eerst in vele jaren ben ik blij dat ik alle kinderen tegen me aan kan voelen. Normaal heb ik ze liever in hun eigen bed en Marjolein voor mezelf alleen natuurlijk!
En warempel, na twee lange en bange uren wordt het rustiger. Maar nog steeds stampt de boot flink, het rollen is wel goed voorbij.
De Boot tocht start
Vroeg op, ontbijten en inpakken. Om 8:30 moeten we klaar staan want we worden opgehaald. Denken we. Maar toch niet, we moeten zelf naar de haven. Dus een paard met wagen wordt rap geregeld. Daar pakken we een boot naar Lombok waar we alweer een paard met wagen nemen die ons naar de bus brengt. Dan met de bus, een kort stukje werd ons belooft maar dit blijkt weer een halve dag te zijn. Onderweg stoppen we bij het hoofdkantoor van de maatschappij en mogen we even uitstappen. In plaats van drie kwartier werd het 2 en een half uur dat we aan het wachten waren. Maar daar hebben we wel een slang en een leguaan in een kooi gezien. Da’s mooi. De bus moet dan nog het hele eiland oversteken want aan de andere kant is de haven waar de boot vertrekt. Hoopvol gaan we op pad en enkele uren later zijn we in de haven en zien we een paar mooie boten! En die van ons. Hmm… Van de schrik kopen we nog een doos Bintang Pilsener want die gaan we nodig hebben!
Als we eenmaal varen dan blijkt het natuurlijk allemaal mee te vallen. Hele aardige mensen aan boord en de helft (met ons erbij) is Nederlands. We leren twee zwitsers `ezelen’ en komen de avond prima door. We eten allemaal samen aan een groot kleed onze witte rijst met vissaus en dan naar bed. Dat blijken flinterdunne matrasjes te zijn en dat was de reden waarom we niet meer gingen kamperen! We waren wel klaar met het slechte slapen. Hier hebben we geen keus dus maken we het er het beste van en pikken het dikste matrasje. Dan valt het nog mee. Tussen het wakker zijn hebben we best wel wat geslapen en de volgende ochtend krijgen we ontbijt: groosterd brood met bananen! Lekkah!
effe geen internet
We hebben drie dagen op Gili Air gezeten en daar natuurlijk veel beleefd. Maar internet daar was drama en nu zitten we te wachten op de bus die ons naar de andere kant van Lombok brengt zodat we met de boot naar Komodo en Flores kunnen. Ik leen even een computer, wifi hebben ze hier niet. We verwachten de komende vier dagen geen internet te hebben dus jullie moeten het hier even mee doen!
Groeten uit Lombok!
Laatste dag Bali
Gisteren avond hebben we bij een Japanner gegeten. Entertainment en lekker eten. Heel goed dus. Charlotte is uitgenodigd om met een vriendin mee te gaan om te gaan snorkelen en dat vinden we okee. ‘ s Morgens wel om 7:15u op. Da’s tuurlijk wel lastig voor Char, want ze slaapt graag uit. Gelukkig helpt mama haar een handje. Wij regelen intussen een slaapplaats op de Gili Islands (Gili Air) voor de volgende 4 nachten, en nog even een boor daar naar toe. Daar zullen we waarschijnlijk geen internet hebben dus voorlopig kan dit het laatste zijn.
We wurmen fabienne achter haar e-reader vandaan en pepijn weg van het biljart. Vandaag gaan wij naar het strand en surfen nog even. Maar vooral genieten we van het mooie weer en de hoge golven! Zie de foto’s. Pepijn bouwt een mooi zandkasteel en ‘s middags gaan we met ons allen en het gezin waarmee char op pad was echte net geboren zeeschildpadjes te water laten. Dat is wel een unieke gebeurtenis. Daarna gaan we nog allemaal samen uit eten bij de italiaan waar we eerder al goed aten. Een goede dag dus op Bali en nu gaan we ons klaarmaken voor de bootreis morgen!
Surfen in Bali!
Weer lekker geslapen hier en hier worden we eigenlijk voor het eerst niet wakker van de moskee ‘s morgens om 5 uur. Eerst maar even de vlucht geregeld van Yogyakarta naar Jakarta voor als we straks terug naar huis moeten. En de wayang poppen naar het postkantoor gebracht en onderweg moet ik de dames van me losrukken met mijn trouwring. Dat werkt.
Dan eindelijk surfen! We krijgen eerst een video te zien en dan naar het water! Char heeft er eerst helemaal geen zin in maar staat al rap op de plank! Pa en ma hebben er meer moeite mee! En dan is het toch verrassend hoe hoog en krachtig de golven zijn als je in het water ligt. Na anderhalf uur zijn we er klaar mee maar kennen allemaal de basis van het surfen! Op een ander eiland of gewoon in scheveningen gaan we wel weer verder oefenen.