In de ochtend wordt het even weer heftiger en zo rond het ontbijt is het weer redelijk normaal. De kok en tevens tolk belooft dat het niet meer zo wild wordt omdat we nu alleen maar tussen eilanden varen. Hij verteld ook dat we in Labuan Bajo zelf een hotel moeten zoeken en betalen. Je mag op de boot blijven maar dat is op eigen risico. Wij zijn er klaar mee. We zoeken op komodo nieuw transport die ons in een keer naar Labuan Bajo brengt. Char en Pep vinden het overigens wel prima zo….

De kok houdt vol dat het echt beter wordt en hij krijgt gelijk. We gaan weer snorkelen, Pepijn en ik klimmen (op blote voeten) op een hoge berg en hebben fantastisch uitzicht over de zee en de eilanden. Daarna gaan we naar een strand dat rood hoort te zijn (maar dat eigenlijk alleen ‘s avonds is als de zon laag staat) en we zien varanen op Komodo. Wat ook bijzonder schijnt te zijn. De zee is erg vlak en de rit is goed. We vragen nog wel op komodo of er transport is direct naar Labuan Bajo maar de prijs is enorm. En het gaat zo goed dat we besluiten te blijven. De andere gasten op de boot zijn daar ook blij om! We krijgen overigens veel complimenten over onze kinderen, het gaat allemaal zo makkelijk vind men en dat is ook zo. Ze doen het erg goed! En onze puber waardeert inmiddels een verse boterham met jonge Beemster kaas zoveel meer!

‘ s Avonds mogen Char en Pep vissen en ze vangen niets behalve wat koraal, we hebben het erg gezellig op de boot en Alex (de grote ouwehoer van de hollandse vriendengroep) nodigt onze kinderen uit om na de vakantie met hen naar Artis te gaan. Dan kan Fabienne op school zeggen dat ze met haar oudere Amterdamse vrienden op stap is geweest. Dat is echt fucking chill! En Fabie krijgt van Merel nog flink wat tips voor haar eerste middelbare school dagen. Dus die is ook tevreden! We blijven voor anker liggen, Fabienne speelt de dj want haar iphone staat in de muziekspeler en het bier is te snel op want iemand heeft gepikt en zelfs ik drink bier. Toch wel lekker als je geen andere keus hebt….