Na het huis te hebben opgeruimd gaan we op pad. Ik heb een matige nacht gehad, last van mijn buik en dat zie je terug op de wc….

Dus na het afscheid van br Bambang eerst naar de apotek om iets tegen diarree en wagenziekte te halen. Na de lunch gaan we op pad naar de bus en vinden we onze stoelen. Deze keer werd er 14 uur voorspeld, we zijn benieuwd!

Ook deze chauffeur maakt er een sport van om zoveel mogelijk auto’s, vrachtwagens en ander bussen in te halen. Merkwaardig genoeg lukt dat iedere keer. Tijdens de rit heb ik slechts twee vrachtwagens gekanteld langs de weg zien staan. Ik heb ook 1 keer de wc van een politiepost gezien omdat ik het niet meer uithield, nadat ik eerst een plastic zakje had volgespuugd. De anderen vonden de busrit overigens prima! Best ruime plekken en voor ons zat een klein indonesisch ventje waarmee we ons konden vermaken.

‘ Morgens 12 juli om 5 uur komen we aan bij de zee, waar de hele bus de boot op gaat. Ongeveer een uur later zijn we aan land op Bali en hebben we de zon zien opkomen. Mooi en wel lekker even buiten staan. Inmiddels zit de 14 uur er dik op.

Maar we rijden daarna gewoon nog 5 uur verder naar Denpasar waar we moeten overstappen. Tijdens deze rit schrik ik 1 keer wakker van een vrachtwagen die hard toetert als wij hem passeren. Hij is het ook niet eens met de rijstijl van onze buschauffeur. Wat trouwens blijft verbazen is de enorme hoeveelheid afval naast de weg en de brandjes die her en der worden aangelegd om het vuil op straat te verbranden, ook op Bali.

Vanuit Denpasar gaan we met de taxi nog een uur op weg naar het hotel. Het is ontzettend druk op de weg, hemelsbreed is het nog geen tien kilometer. Het hotel voldoet aan de verwachtingen en al snel liggen de kinderen in het water en kan ik dit verhaal typen terwijl Marjolein lekker op een bedje ligt bij te komen. Straks het strand vinden en de surflessen regelen!