De allerlaatste dag in Indonesie. We hebben niet veel meer te doen want het sjoppen is gedaan, jakarta is niet doorheen te komen en tsja, we hebben al zoveel gezien en meegemaakt. Een kamer houden we aan en de andere maken we leeg. De meiden gaan nog even door het winkelcentrum naast het hotel en ik blijf in het hotel achter de laptop. Mijn foto’s bijwerken en weer wat verder met de film. ‘ Middags eten we weer in het winkelcentrum en ‘s avonds krijgen de kinderen roomservice. We bestellen wat patat voor ze en Marjolein en ik gaan samen even op stap. Lekker makkelijk japans eten en ik koop op de valreep toch nog een horloge. Daar was ik wel weer aan toe. Vond ik. ‘ s Avond’s bestellen we een luxe taxi en gaan we het hotel verlaten. We komen wonderlijk snel de stad uit en zien nu in het donker Taman Anggrek. Het enorme LED scherm is inderdaad erg indrukwekkend. We zijn ruim op tijd op het vliegveld en Pepijn moet zijn baggage openen want daar zitten schelpen in, en die mag je niet zomaar meenemen. We leggen uit dat het voor zijn museum is en na weer een paar uur wachten vertrekt het vliegtuig op tijd. De vlucht is soms best ruw en ik zie Fabienne voor het eerst behoorlijk benauwd kijken. Ook daar slaan we ons doorheen en we landen ook op tijd in Doha. Daar slapen Marjolein en Fabs nog even in de slaapruimte, char en pep spelen in de speeltuin. En ik was het al bijna vergeten, maar hier worden we weer gefotografeerd. Twee dames klampen char en pep aan en maken foto’s. Vooruit dan maar. En ik probeer mijn misselijkheid te verdrijven. Vreemd, sinds deze vakantie pas last van. Bij de plaatselijk dokter halen we nog wat wagenziekte pillen en dan vertrekt na drie uur het vliegtuig richting Brussel. Deze vlucht gaat vlekkeloos tot de landing. We maken een doorstart en de sfeer in het vliegtuig daalt snel. Iedereen is muisstil. De piloot legt uit dat het hard waait in Brussel en gaat het nog een keer proberen. Dan lukt het wel en landen we een half uur eerder dan gepland. Charlotte merkt op dat dit de beste vakantie ooit was! En zo is het. Even de baggage oppikken en we halen nipt de trein. Nu type ik dit verhaal in de trein, zo nog even naar Viggo’s verjaardag en dan weer met onze eigen auto naar huis. Lekker weer maisbrood met jonge Beemster kaas! Wel goed onthouden dat we hier weer rechts rijden…….